Από την Άνοδο στην Κορυφή
Η ιστορία ξεκινά το 1977, όταν ο νεαρός οικονομολόγος από την Καλαμάτα μπήκε στη σκηνή της πολιτικής, διεκδικώντας την πολιτική κληρονομιά του θείου του, Γεωργίου Σαμαρά. Παρά τα πρώτα διστακτικά σχόλια και τις αντιδράσεις από την πολιτική ελίτ, ο Σαμαράς κατέκτησε γρήγορα τις καρδιές των ψηφοφόρων της Μεσσηνίας και μετουσίωσε την πολιτική του δύναμη σε μία πορεία που έμοιαζε ξέφρενη. Με σύνθημα «Ελλάς, Ελλάς, Αντώνης Σαμαράς» στις γαλάζιες νύχτες της ΟΝΝΕΔ, η πορεία του ήταν αναμφισβήτητα λαμπερή. Ωστόσο, η πολιτική του σταδιοδρομία συνοδεύτηκε από την ανάληψη σημαντικών θέσεων, μεταξύ των οποίων και η υπουργική καρέκλα, δίπλα στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη.
Το μεγάλο ορόσημο για τον Σαμαρά ήρθε το 1989, όταν ανέλαβε την κρίσιμη θέση του Υπουργού Οικονομικών και στη συνέχεια του Υπουργού Εξωτερικών, καθιστώντας τον τον νεότερο ΥΠΕΞ στα ελληνικά πολιτικά χρονικά. Όμως, η μοίρα είχε διαφορετικά σχέδια. Η ρήξη με τον Μητσοτάκη πάνω στο ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ (Σκοπιανό) δεν ήταν απλώς μία προσωπική διαμάχη, αλλά μία σύγκρουση που έμελλε να καθορίσει την πορεία του Σαμαρά και της Νέας Δημοκρατίας.
Η Ρήξη και η «Πολιτική Άνοιξη»
Η ρήξη του με τον Μητσοτάκη ήταν η πιο έντονη στη μακρά ιστορία των εσωκομματικών συγκρούσεων της Ν.Δ. Ο Σαμαράς, με φόντο το Σκοπιανό, επέλεξε να ιδρύσει τη δική του παράταξη, την Πολιτική Άνοιξη. Αν και αρχικά φάνηκε να διαγράφει μια πορεία επιτυχίας, το εγχείρημα αυτό αποδείχθηκε ασταθές. Η Πολιτική Άνοιξη υπήρξε βραχύβια και το 1996 απέτυχε να εισέλθει στη Βουλή, οδηγώντας τον Σαμαρά σε πολιτική απομόνωση για σχεδόν μια δεκαετία.
Αυτό το διάστημα, ο Σαμαράς έμεινε απομονωμένος, μακριά από την κεντρική σκηνή, παρακολουθώντας από τα παρασκήνια τις εξελίξεις. Παρά το γεγονός ότι η πολιτική του καριέρα έμοιαζε να φθίνει, παρέμεινε ανένδοτος, πιστός στις αρχές του και στη ρητορική του.
Η Επιστροφή και οι Νέες Σκηνές
Το 2007 σηματοδότησε την επιστροφή του Σαμαρά στη Νέα Δημοκρατία. Όπως σε κάθε πράξη του, αυτή η επιστροφή συνοδευόταν από το στοιχείο του ρίσκου. Σε μια νέα εσωκομματική διαμάχη, ο Σαμαράς αναμετρήθηκε με τη Ντόρα Μπακογιάννη για την ηγεσία της Ν.Δ., καταφέρνοντας να επικρατήσει και να αναλάβει την προεδρία του κόμματος. Παρά τις αρχικές υποσχέσεις, ωστόσο, η θητεία του στην πρωθυπουργία, μετά τις εκλογές του 2012, βρέθηκε αντιμέτωπη με πρωτοφανείς προκλήσεις, όπως η οικονομική κρίση και οι μνημονιακές πολιτικές.
Η ηγετική του πορεία όμως έμελλε να είναι σύντομη. Το 2015, μετά την ήττα της Ν.Δ. στις εκλογές και την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ, ο Σαμαράς παραιτήθηκε από την ηγεσία του κόμματος, σηματοδοτώντας το τέλος μίας σημαντικής εποχής για τη δική του καριέρα.
Η Διαιώνια Σκιά του Μητσοτάκη
Παρά το γεγονός ότι δεν βρίσκεται πλέον στην πρώτη γραμμή της πολιτικής, ο Σαμαράς συνεχίζει να αποτελεί έναν σημαντικό παίκτη στα παρασκήνια. Η πρόσφατη σύγκρουση με τον Κυριάκο Μητσοτάκη πάνω στα ελληνοτουρκικά ζητήματα και η έντονη κριτική του Σαμαρά για τα “ήρεμα νερά” της κυβέρνησης Μητσοτάκη δείχνουν ότι ο Σαμαράς παραμένει αμετανόητος. Οι δηλώσεις του συνεργάτη του ότι «ας ασχοληθούμε με τα σοβαρά, τα σύνορά μας» δεν ήταν απλώς μια αιχμή, αλλά η ενσάρκωση της διαρκούς προσπάθειάς του να ασκήσει επιρροή.
Η ρήξη με τους Μητσοτάκηδες φαίνεται να είναι μια ιστορία που δεν τελειώνει ποτέ. Αν και ο Σαμαράς είναι πλέον ένας πρώην πρωθυπουργός, η πολιτική του φιλοδοξία και η αέναη προσπάθειά του να παραμείνει στο πολιτικό προσκήνιο μαρτυρούν έναν άνθρωπο που αρνείται να αποδεχτεί την πολιτική του αποστράτευση. Το αν θα καταφέρει ξανά να αποκτήσει πραγματική επιρροή ή αν θα μείνει στην ιστορία ως ο ηγέτης που δεν άντεξε τα ρίσκα του, μένει να φανεί. Ωστόσο, το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Σαμαράς θα συνεχίσει να… ξύνεται στην γκλίτσα των Μητσοτάκηδων, όσο η πολιτική σκηνή της Ελλάδας τον ανέχεται.
